Coach Robbie glimt van trots na voetbalshow Luctor E1

Het heeft even geduurd, maar na een handvol veelal ongelukkige nederlagen heeft Luctor E1 zichzelf eindelijk een keer beloond. Uitgerekend in de uitwedstrijd tegen Quick'20 - de vorige club van coach Robbie - viel alles op zijn plek. Luctor E1 oogde frisser en scherper dan hun gastheren die hun tegenstander leken te onderschatten. Binnen een mum van tijd opende Luctor de score waarna het gecontroleerd verder werkte aan het uitbouwen van de voorsprong. De ruststand van 0-2 was dik verdiend en zelfs aan de lage kant. In de tweede helft wist Luctor het hoge niveau van voor rust vast te houden. Toen de bezoekers de voorsprong eenmaal hadden uitgebouwd naar 0-4 was het een gelopen wedstrijd. Quick'20 kon een totale blamage afwenden door nog twee keer tegen te scoren maar dat deed Luctor ook waardoor de jongens van Coach Robbie zijn oude club op een 2-6 nederlaag trakteerden. Trots als een pauw liep de coach als overwinnaar van het veld. Eindelijk werd al het harde werk beloond en als het dan ergens moest gebeuren, dan maar bij Quick'20.

Vandaag moest het gebeuren voor Luctor E1. Door een ongelukkige speling van het lot was het competitieschema zo samengesteld dat alle zware tegenstanders in de eerste helft van het seizoen zaten. De eerste 5 wedstrijden van het seizoen gingen allemaal verloren. Deels terecht maar ook deels door domme pech. De kenners waren het er over eens dat Luctor 6 punten verdiend had tegen Heracles en NEO, maar ze lieten zich tegen hen de kaas van het brood eten.

Coach Robbie was er alles aan gelegen om juist tegen Quick'20 te tonen dat Luctor E1 nog niet afgeschreven is. Hij had hier immers vorig jaar nog Quick'20 D1 onder zijn hoede gehad, dus hij wou zich voor zijn oude club natuurlijk van zijn beste kant laten zien. Voor het eerst sinds lange tijd beschikte hij weer over een compleet team. Dat was alvast een opsteker. Daarnaast wist hij zich ondersteund door een vol uitvak, want de hondstrouwe Luctor E1-schare laat zijn jongens nooit in de steek. Om tien voor negen vertrok de supporterstoet met goede moed naar Oldenzaal.

Aangekomen bij Quick'20 was het even zoeken naar een parkeerplek, wat wil je ook voor een club met meer dan 100 spelende teams. De papa's van Sil en Teun konden pas drie straten verderop hun auto's stallen. Toch waren ze ruim op tijd voor een uitgebreide voorbespreking in de kantine.

In de kantinekeuken was het al aanpoten voor het personeel, dat er bij liep alsof ze in een 3-sterrenrestaurant werkten. Getooid in smetteloos witte overhemden met witte handschoentjes werden zorgvuldig de amuses, canapés en andere lekkernijen op zilveren dienbladen gedresseerd. De weinig verwende Luctorfans keken hun ogen uit.

Het was indrukwekkend om te zien hoe alles tot in de puntjes geregeld is bij Quick'20, maar toch miste het één ding waar Luctor meer dan voldoende over beschikt: charme. De massale voetbalfabriek die Quick'20 heet, straalt op de bezoeker geen warmte uit. Zo stelde coach Robbie zich voor bij het technische duo van de tegenstander die meenden in hem een bekend gezicht te zien maar het niet zeker wisten. Dit terwijl Robbie een jaar eerder nog kind aan huis was bij hun club. Dat zou bij de gezellige volksclub Luctor onbestaanbaar zijn.

Maar goed, zoals gezegd, voor de rest had Quick'20 de zaakjes prima voor elkaar. Dat gold niet in het minst voor het wedstrijdveld van die ochtend. Een spiksplinternieuw kunstgrasveld dat vanaf de zijkant oogde als een maagdelijke natuurgrasmat. Echt een veld voor de liefhebers van technische voetbal.

In de warming-up zagen de bezoekers dat de gastheren het niet alleen van hun techniek moesten hebben. Bij het afwerken op doel bleken enkele Quickpupillen een flinke poeier in de benen te hebben. De tegenstander was overigens Quick'20 E2. De Oldenzaalse megaclub beschikt namelijk over niet één maar twee ploegen die op het hoogste niveau actief zijn in het E-pupillenvoetbal. Quick'20 E1 kende Luctor E1 ook al van de najaarscompetitie. Tegen die ploeg was Luctor E1 dicht bij een stunt geweest, maar moest het nadat het een 3-0 achterstand had gelijkgetrokken in de slotfase toch nog het onderspit delven.

Ondanks dat het nu tegen het andere E-team van Quick speelde, leefde er wel iets van een revanchegevoel bij Luctor. Dit zag je ook terug op het veld. Vanaf de eerste seconde speelde Luctor met de intentie om te winnen. De gastheren werden meteen op de huid gezeten en kregen geen moment rust. Het assertieve Almelose spel wierp meteen zijn vruchten af. Gijs, die vandaag eens in de spits mocht beginnen, zag dat Sil was meegesprint bij een uitbraak van Luctor en speelde hem in de loop aan. De rechtsback was zijn directe belager te snel af en schoot met zijn "zwakke" linkerbeen de 1-0 binnen.

Sil scoort met links (!) 1-0

Ook na de openingstreffer bleef Luctor het spelbeeld bepalen. Dit had Quick'20 zich vast heel anders voorgesteld. Ze hadden immers 9 punten en Luctor nog 0, dit was toch niet de bedoeling? Wat zij niet wisten was dat Luctor E1 eigenlijk in potentie veel beter is dan een blik op de stand doet vermoeden. Immers, Luctor had tegen de ene koploper Heracles heel onverdiend verloren en had daarnaast de andere koploper TVC, op het toernooi van HHC met klinkende cijfers verslagen. Alleen kwam het er in de competitie tot dat moment om de een of andere reden nog niet uit.


Tot vandaag. Nu viel alles op zijn plek. De verdediging liet bijna geen steek vallen en was in de duels steeds alert waardoor de aanvallers van Quick'20 geen kans kregen om door te breken. Alleen bij corners kon de thuisploeg het Luctor een paar keer lastig maken. Nee, vandaag was het Luctor wat de klok sloeg. En ieder deed dat op zijn manier. Gijs etaleerde zijn gevoel voor techniek en dolde menig tegenstander. Glenn scheurde met zijn rushes keer op keer de Quickverdediging aan flarden en Ryan deed denken aan een onechte zoon van Hennie Meijer, zoals hij telkens weer zijn kont in de strijd gooide en van zijn tegenstander wegdraaide.

Zijn eerste twee kansen gingen nog mis (lat en naast) maar bij poging drie was het raak. Een verwoestend schot uit de tweede lijn van Wout kon ternauwernood worden weggestompt door de keeper van Quick'20. Ryan was goed meegelopen en rook waar de bal terecht zou komen. Zijn snelle schot in de rebound was de Oldenzaalse sluitpost te machtig: 0-2.

Ryan knalt raak: 0-2

De 0-2 was ook de ruststand, wat nog aan de magere kant was. Coach Robbie nam zijn jongens bij elkaar en complimenteerde hen met hun prachtige spel. Dit moesten ze vast zien te houden na rust.

In de beginfase van de tweede helft sloeg hem nog even de schrik om het hart. Een furieus schot van van de rechtsbuiten van Quick knalde via de vingers van Sepp tegen de lat. Maar de pupillen stelden hun oefenmeester daarna gerust. Ze namen Quick'20 weer in de tang zoals ze dat ook voor rust deden.

Het viel op dat de achterhoede van Luctor goed aansloot om hun voorwaartsen te ondersteunen in de aanval. Teun, die stiekem liever op het middenveld zou spelen, sloop een paar keer mee naar voren en had bijna dè goal van het weekend gescoord. Na een glorieuze dribbel haalde hij uit vanaf een meter of twintig van het doel. Zijn diagonale knal was onhoudbaar voor de keeper die tot zijn geluk zag dat de bal via de onderkant lat weer het veld in plofte.

Teun haalt uit...

...en scoort... niet

De 3-0 liet niettemin niet lang op zich wachten. Noah scoorde met links een doelpunt dat moeillijker was dan het leek. Uit de rebound van een hard schot van Gijs vond hij een klein gaatje in de korte hoek en schoot onberispelijk raak. Toen even later een verdediger van Quick een voorzet van Luctor ook nog in eigen doel schoot, was de buit binnen. Dit gingen ze niet meer weggeven.

Noah maakt 0-4

 Alhoewel... een minuut later zette Quick'20 de deur weer op een kier toen het scoorde na een prachtig uitgespeelde aanval. Het was een slippertje zonder grote gevolgen want Luctor was daarna wel weer bij de les. Met mooi verzorgd voetbal speelde het de Oldenzalers soms helemaal zoek. Quick'20 moest aan de noodrem trekken toen Ryan in het strafschopgebied de 1-5 op de schoen had. De jonge scheids wees resoluut naar de stip: penalty. De Luctorspits riep onbaatzuchtig dat Glenn de strafschop mocht nemen, want Glenn was immers jarig. Het feestvarken nam het cadeautje dankbaar aan. Zijn schot was zo hard dat de keeper schroeiplekken op zijn handschoenen kreeg.

Schroeivlekken voor de keeper

Deze was niet te stoppen, zo hard

Alsof dat nog niet genoeg was kreeg de jarige job een paar minuten later ook nog een presentje van Noah. Hij bediende Glenn met een juweel van een pass in de diepte. En ook dit geschenk was wel aan Glenn besteed. Subtiel punterde hij de bal langs de sluitpost van Quick.

"Dankjewel Noah!"

Langs de kant kon het thuispubliek het niet geloven. "Hoe kunnen jullie nu onderaan staan?" werd er geroepen naar het Luctorvak. En inderdaad, Luctor E1 speelde niet als een degradatie-, maar als een titelkandidaat. Daar deed de 2-6 van Quick'20 in de slotfase verder niets aan af. Het niveau wat ze vandaag lieten zien was kampioenwaardig. Met nog vier wedstrijden voor de boeg tegen mindere goden uit de Hoofdklasse 8 kan het nog een hele mooie lente worden voor Coach Robbie, assistent Dilano en de spelers van Luctor E1. Maar eerst mochten ze hier even van genieten. 2-6 gewonnen van Quick'20 in Oldenzaal - dik en dik verdiend - daar kun je mee thuiskomen.