Knotsgekke afsluiter voor Luctor E1

Het seizoen in de Hoofdklasse 7 kende een waardig slot voor Luctor E1. Tegenstander Quick'20 stond vooraf bij de Londense bookmakers als winnaar genoteerd met 20/1. De vrees voor een afslachting met dubbele cijfers bleek echter ongegrond, al had Quick'20, na een sterk begin van Luctor, in de eerste helft wel een doelpuntje of 7 kunnen maken. Schitterend lijnkeeperswerk van Sepp stak daar echter een stokje voor. Ook de paal en lat maakten enkele goede reddingen. De ruststand van 0-0 was een klein mirakel. Na rust deed Quick'20 al snel wat het in de eerste helft naliet. Het scoorde in een mum van tijd 0-3. De wedstrijd leek gespeeld maar Luctor E1 had lak aan voetballogica. Wat niemand voor mogelijk hield gebeurde. De mannen van coach Robbie vochten als leeuwen en maakten 1-3...... 2-3...... en 5 minuten voor tijd zelfs 3-3! Helaas duurde de wedstrijd net iets te lang. Het moegestreden Luctor had geen antwoord meer op twee vakkundig uitgespeelde aanvallen van de bezoekers. Het wonder van De Horst bleef uit, maar Luctor stapte niettemin als morele winnaar van het veld. 
Uitslag 3-5.

De laatste wedstrijd van het seizoen voor Luctor E1 was er een om des keizers baard. De ploeg had zich volgens de regels van de KNVB al verzekerd van klassebehoud op basis van de stand van 1 december. Maar dit betekende geenszins dat Luctor tegen het grote Quick'20 er zich met een jantje-van-leiden van af wilde afmaken. Vooral Coach Robbie was er alles aan gelegen om goed voor de dag te komen tegen zijn oude werkgever. De voormalig jeugdcoach van Quick'20 wist dat het een zware ochtend ging worden maar met een goede inzet en een beetje geluk was niets onmogelijk.
"Gewoon je eigen spel spelen, bij balverlies er meteen bovenop en er een spannende wedstrijd van proberen te maken" was zijn devies. Ze hadden niks te verliezen. En zo was het.

De meeste volgers van het team hadden er desondanks een hard hoofd in. Het was immers Quick'20, de grootste club van Nederland! De Oldenzaalse club deed zijn reputatie eer aan, toen ze eenmaal arriveerden op Sportpark De Horst. Een volle supportersbus en een begeleidingsteam waar Luctor 1 een puntje aan kon zuigen. Naast de hoofdcoach beschikte Quick '20 E1 over 1. een conditietrainer, 2. een sportpsycholoog 3. een teammanager, 4. een data-analist, 5. een inspanningsfysioloog, 6. een diëtist en 7. een materiaalman die hielp bij het veters strikken.

Coach Robbie moest het doen met Dilano. Nu kun je veel van Dilano zeggen  (een geweldige rasvoetballer met een gouden hartje) maar op het gebied van (ik noem maar iets) sportdiëtetiek, kan hij nog wel wat stapjes maken, getuige de bal gehakt van dubieuze oorsprong die hij met onbekommerde gretigheid naar binnen werkte na afloop van de wedstrijd. Aan de andere kant, het moet gezegd worden: Dilano kan - net als de materiaalman van Quick'20 - wel veters strikken.

Ondanks dat Quick'20 dus elke wedstrijd al met een psychologische 1-0 voorsprong begint, was daar in het begin van de wedstrijd weinig van te merken. Luctor begon onbevangen aan de wedstrijd en kreeg meteen een goede kans via Glenn. Ook in de minuten daarna was Luctor minstens gelijkwaardig aan de Oldenzalers. Naarmate de eerste helft vorderde veranderde dit spelbeeld compleet. Quick'20 kwam steeds beter in zijn ritme en draaide Luctor beetje bij beetje de duimschroeven aan. Het leek wel alsof het jachtseizoen geopend was op het doel van Sepp. De sluitpost van Luctor maakte overuren en hield met veel kunst- en vliegwerk alles tegen wat op hem af kwam.

Luctor leek ieder moment te bezwijken onder de aanhoudende druk van de bezoekers. Het aantal corners voor Quick'20 was bijkans niet meer te tellen, maar wat de Oldenzalers ook probeerden, telkens zat of Sepp, of de paal, of de lat of het hoofd van Chiel of een voet van iemand anders hen een doelpunt in de weg. Supporters van beide partijen moesten in hun ogen wrijven om het te geloven: toen de scheidsrechter voor rust floot, stond nog steeds 0-0 op het scorebord.



In de rust praatte coach Robbie en assistent Dilano hun jongens moed in. Ze deden het hartstikke goed en moesten gewoon doorgaan, zo zeiden ze tegen beter weten in. De eerste helft was namelijk niets minder dan een houdini-act van de bovenste plank geweest. Dit kunstje konden ze zeker niet nog een keer flikken na rust, of toch wel?

Quick'20 hielp Luctor al na twee minuten in de tweede helft uit de droom. Een ziedend schot van afstand van de Oldenzaalse nummer 10 - een reus die ook voor een C-speler kon doorgaan - zeilde onhoudbaar in de rechterbovenhoek, 0-1. Dat was het dan, zag je iedereen aan de kant denken. Maar Luctor E1 dacht wat anders. Binnen een minuut stond het alweer bijna gelijk toen Glenn de diepte werd ingestuurd en de hoek voor het uitkiezen had. De keeper van Quick stopte het schot maar moest zich tot het uiterste strekken.

Sepp juicht te vroeg, de bal wordt gestopt

Luctor stond dan wel achter tegen het grote Quick'20 maar het leefde nog. Toen het even later nog twee goals moest incasseren na een goede counter en een ongelukkig eigen doelpunt dachten de Oldenzalers dat het klusje nu wel geklaard was.

Maar Luctor E1 bleek een kat met negen levens en gooide het roer om. Spits Ryan werd centraal achterin geposteerd om de fysiek sterke nummer 10 van Quick'20 af te kunnen stoppen. Robbie en Dilano bleven hun pupillen moed in praten en dit werd goed opgepikt op het veld. Luctor E1 spuugde in de handen en schakelde een tandje bij. En warempel, de wedstrijd draaide zich nu weer in de richting van de Quickgoalie. Waren het eerst nog plaagstootjes die de Almeloërs uitdeelden, hoe langer de tweede helft duurde, hoe meer Luctor de weg naar het Oldenzaalse doel wist te vinden. De plaagstootjes veranderden in echte kansen en halverwege de tweede helft was het raak. Sil promoveerde een verdedigende actie tot een dieptepass op Ryan die op rechts was ontsnapt. Zijn voorzet belandde precies in de voeten van Glenn die ondanks dat hij door drie Oldenzalers belaagd werd, heel professioneel de 1-3 binnenschoot. De manier van juichen van de Luctorianen was nogal onderkoeld, zo van: de eer is gered.

Maar hier bleef het niet bij. Luctor dook telkens weer op voor de keeper van Quick'20. Glenn was een keer dicht bij met een schot ineens. Daarna was het Chiel die op rechts aan zijn verdediger kon ontsnappen. Zijn schot was hard maar werd tot corner verwerkt door de keeper van Quick'20 die nu helemaal warmgespeeld was.



Het publiek langs de kanten stootte elkaar aan, "Wat gebeurt hier nou? Luctor was ineens gewoon gelijkwaardig aan het grote Quick'20." Sterker nog, het kreeg nu de beste kansen en er bleek nog meer voor Luctor in het vat te zitten. Want uit de corner scoorde Chiel doodleuk de 2-3! De wedstrijd stond op zijn kop. Luctor rook bloed terwijl Quick'20 steeds nerveuzer ging spelen.

En dat....

...is twee!

Nu moest het dan ook maar gebeuren. De thuisploeg ging volle bak spelen en rende de longen uit het lijf. Hierdoor ontstonden er ook gaten achterin waardoor Quick'20 vanuit de counter gevaarlijk kon worden. Quick had echter niet meer de overtuiging die het eerder wel toonde. Die overtuiging had Luctor nu juist wel. De jongens van Robbie en Dilano vergaten dat ze zure benen hadden en hadden slechts één ding aan hun hoofd: Gelijkmaken. Waar niemand een kwartier eerder bij 0-3 achter nog in geloofde gebeurde: Luctor scoorde in de persoon van Gijs de gelijkmaker. Een euforisch gejuich barstte los over De Horst. De Luctorspelers vlogen elkaar dolgelukkig in de armen terwijl bij de Oldenzalers het huilen nader stond dan het lachen. Het was volbracht, Luctor had het'm geflikt, het stond 3-3.

Helaas duurde het voetbalsprookje voor Luctor maar een paar minuten. De jongens van Robbie en Dilano waren moegestreden en snakten naar het eindsignaal. Quick'20 dat zich heel lang had verstopt, had nog een tweede adem over en sloeg in de slotfase toe als een roofdier op een uitgeputte prooi. En zo eindigde de wedstrijd toch nog in een vooraf voorspelde overwinning voor Quick'20. Einduitslag 3-5.

Luctor had gevochten voor wat het waard was en een ongelooflijke veerkracht getoond. De wedstrijd ging dan wel verloren maar het had karrevrachten zelfvertrouwen getankt. Met de borst vooruit stapte het onder luid applaus als morele winnaar van het veld. Laat de tweede seizoenshelft maar komen!

Gefeliciteerd

Robbie feliciteert ex-collega van Quick'20

De Quick'20-coach en zijn sportdiëtist vieren de benauwde overwining