In de laatste wedstrijd van het seizoen stond er voor Luctor E1 niet veel meer op het spel behalve de eer. Tegen degradant UD Weerselo moest het nog één puntje scoren om Quick'20 definitief achter zich te houden. Vooraf werd er wellicht toch iets te licht gedacht over de Weerselose laagvlieger want de jongens van coach Robbie en assistent Dilano moesten tot twee keer toe een achterstand goed maken. Pas halverwege de tweede helft kwam Luctor voor het eerst op voorsprong en leek de buit binnen. UD gaf zich echter nog niet gewonnen en maakte uit een snelle counter weer gelijk. Tot opluchting van iedereen bezorgde Glenn zichzelf en zijn team, na vele gemiste kansen, toch nog een leuke avond toen hij de assist van Chiel verzilverde en hiermee de 4-3 eindstand op het scorebord bracht, want ook daarna stond het vizier van Luctor niet meer op scherp. Dat hoefde ook niet want UD had de puf niet meer om er nog een resultaat uit te slepen. Eind goed, al goed voor Luctor E1. Dat gold zowel voor deze wedstrijd als voor het voorjaarsseizoen, dat werd afgesloten met een prima serie van 12 uit 5.
Terwijl de fans al met hun hoofd bij de zomervakantie waren -
sommigen waren al op de camping geweest - moesten de jongens van Luctor
E1 nog één keer vlammen tegen UD Weerselo om zo nog een plaatsje op de
ranglijst te kunnen stijgen ten koste van Quick'20.
De
bezoekers hadden tot dusver niet veel plezier beleefd aan hun verblijf
in de Hoofdklasse. Slechts één schamel puntje had het weten te behalen,
opvallend genoeg wel tegen de ijzersterke eerstejaarsformatie van ATC,
de angstgegner van Luctor. De thuisploeg was dus gewaarschuwd. Ook in de
wedstrijd toonde de degradant zich veel taaier dan hun plek op de
ranglijst deed vermoeden. Ze hadden dan ook niets meer te verliezen.
Luctor
was vanaf het begin duidelijk de betere ploeg maar beet telkens zijn
tanden stuk op de uitstekende Weerselose keeper. Een handvol kansen wist
hij onschadelijk te maken. Hier stelde UD weinig tegenover. Éen
doelpoging slechts na een minuut of tien, net toen Luctor even aan het
inkakken was. Maar anders dan het half dozijn verprutste kansen van
Luctor, waren de bezoekers een stuk efficiënter: Onhandig balverlies in
het centrum van de verdediging werd onmiddelijk afgestraft: 0-1.
Niemand
maakte zich er nog echt druk om. Het zou nog wel goedkomen, toch? Vijf
minuten later had iedereen er weer alle vertrouwen in. De intikker van
Sil bracht de stand weer in evenwicht. En nu er op en erover, dachten de
toeschouwers. Viel dat even tegen. Nog geen twee minuten later stond
het alweer 1-2 toen UD vanuit het niets een wanhopig lijkend
afstandsschot zomaar het doel in zag glippen.
Dit
kon wel eens een hele vervelende wedstrijd worden waarvan we er in de
eerste seizoenshelft wel een paar meer gezien hebben (ACV Heracles
en NEO). Goed spelen maar niet afmaken. In de rust moest Robbie zijn
team weer in het gareel brengen, want het zou echt een schande zijn
wanneer ze dit lieten lopen.
In
de tweede helft voerde Luctor de druk op. En anders dan voor rust was
het nu wel bijna meteen raak. Glenn passeerde op links zijn man en gaf
een perfecte diagonale dieptepass op Chiel die mee was gelopen. Deze
hoefde alleen nog maar zijn voet tegen het leer te zetten: 2-2.
De
stand was weer in evenwicht en dat gold nu ook voor het veldspel van
beide teams. UD was nog lang niet verslagen want het kwam een paar keer
akelig dicht bij een doelpunt. Een redding met de voet van Sepp kon nog
maar net voorkomen dat de bezoekers voor de derde keer op voorsprong
kwamen. Toen Luctor van de schrik bekomen was kreeg het langzaam maar
zeker weer meer grip op het spel. Teun die over de middenas was
opgestoomd probeerde de keeper te verrassen met een hoge diagonale
curveball. Zijn plannetje slaagde bijna. Als een hete aardappel liet de
goalie de bal uit zijn handen vallen, net over de achterlijn. De corner
die daarop volgde werd simpel door Wout bij de tweede paal ingekopt. 3-2
Luctor, eindelijk op voorsprong.
Luctor
rook nu bloed en wilde doordrukken. De 4-2 hing in de lucht. Bijna was
het raak toen Gijs één van zijn karakteristieke solo's langs de
achterlijn afleverde, maar hij vond net geen medespeler om de bal binnen
te schieten. De druk op het UD-doel werd steeds groter. Alle spelers
behalve Sepp stonden zo'n beetje in en rond het strafschopgebied van UD.
Dit was een beetje overmoedig van Luctor want het gevaar zit in een
klein hoekje. En in een klein blond spelertje van UD, de beste man bij
de bezoekers. Een afgeslagen bal van Luctor belandde in zijn voeten
waarna hij het op een lopen zette. Hij bleek te vlug voor de te ver naar
voren meegelopen Luctorverdedigers en was uiterst koelbloedig toen hij
oog in oog kwam met Sepp. Zijn lage schot liet de Luctorgoalie kansloos.
De
goal was het UD-ventje wel gegund want vanaf de kant waren zijn coaches
weinig complimenteus geweest voor hun sterspeler. Zo erg zelfs dat
Robbie - tijdens een onderbreking - hem een keer ging troosten toen hij
stond te snikken op het veld na de zoveelste toewensing.
Alles
mooi en aardig, het stond wel gewoon weer gelijk. De Luctorfans werden
nu zo zoetjes aan een beetje ongeduldig. Hun geduld werd niet al te lang
op de proef gesteld want Chiel betaalde Glenn terug met een assist.
Glenn omspeelde hierop handig de keeper en maakte simpel 4-3. Dit
gingen ze niet meer weggeven. De thuisploeg probeerde de marge nog wel
te vergroten maar er was niemand die de trekker kon overhalen om UD al
voor het eindsignaal definitief te vloeren.
Aan de
andere kant was bij UD nu ook de pijp wel leeg. De warmte begon zijn tol
te eisen bij de pupillen op het veld. Zo kabbelde de wedstrijd naar het
einde want er werd niet meer gescoord. De 3 punten erbij betekende dat
Luctor Quick'20 definitief van zich had afgeschud. Ook de 12 punten uit
de laatste vijf wedstrijden waren reden voor opgewekte gezichten bij de
spelers, staf en fans. Het was een enerverend voetbaljaar geweest met
pieken en dalen. In de voorbereiding en het bekertoernooi liep het op
rolletjes en op het Twin Gamestoernooi was het helemaal hosanna geweest.
Maar in de competitie was het andere koek. Bloed zweet en tranen.
Luctor et Emergo E1 deed zijn naam eer aan. Ze worstelden en kwamen
boven.
Zowel
op mentaal gebied als in het samenspel heeft E1 flinke stappen gemaakt
wat ze volgend jaar nog van pas gaat komen. Immers, zoals eerder bekend
werd, maken alle tweedejaars veldspelers in één keer (samen met coach
Robbie) de overstap van E1 naar D1. Een enorme uitdaging voor Coach
Robbie en zijn jongens, want de tegenstand zal niet mals zijn.
Wat
echter enorm in hun voordeel spreekt is de enorme saamhorigheid van het
team. Deze vriendenploeg gaat voor elkaar door het vuur. Het was een voorrecht om dit allemaal als verslaggever van dit team van dichtbij mee te mogen maken. Wat er ook gebeurt volgend seizoen, ze zullen er met zijn allen ongetwijfeld weer een onvergetelijk jaar van maken.
 |
| Staand vlnr: Chiel, Gijs, Sepp, Glenn, Sil. Zittend vlnr: Ryan, Teun, Noah, Wout. |
