Luctor E1 worstelt en komt boven

In de laatste wedstrijd van het seizoen stond er voor Luctor E1 niet veel meer op het spel behalve de eer. Tegen degradant UD Weerselo moest het nog één puntje scoren om Quick'20 definitief achter zich te houden. Vooraf werd er wellicht toch iets te licht gedacht over de Weerselose laagvlieger want de jongens van coach Robbie en assistent Dilano moesten tot twee keer toe een achterstand goed maken. Pas halverwege de tweede helft kwam Luctor voor het eerst op voorsprong en leek de buit binnen. UD gaf zich echter nog niet gewonnen en maakte uit een snelle counter weer gelijk. Tot opluchting van iedereen bezorgde Glenn zichzelf en zijn team, na vele gemiste kansen, toch nog een leuke avond toen hij de assist van Chiel verzilverde en hiermee de 4-3 eindstand op het scorebord bracht, want ook daarna stond het vizier van Luctor niet meer op scherp. Dat hoefde ook niet want UD had de puf niet meer om er nog een resultaat uit te slepen. Eind goed, al goed voor Luctor E1. Dat gold zowel voor deze wedstrijd als voor het voorjaarsseizoen, dat werd afgesloten met een prima serie van 12 uit 5. 

Terwijl de fans al met hun hoofd bij de zomervakantie waren - sommigen waren al op de camping geweest - moesten de jongens van Luctor E1 nog één keer vlammen tegen UD Weerselo om zo nog een plaatsje op de ranglijst te kunnen stijgen ten koste van Quick'20.

De bezoekers hadden tot dusver niet veel plezier beleefd aan hun verblijf in de Hoofdklasse. Slechts één schamel puntje had het weten te behalen, opvallend genoeg wel tegen de ijzersterke eerstejaarsformatie van ATC, de angstgegner van Luctor. De thuisploeg was dus gewaarschuwd. Ook in de wedstrijd toonde de degradant zich veel taaier dan hun plek op de ranglijst deed vermoeden. Ze hadden dan ook niets meer te verliezen.

Luctor was vanaf het begin duidelijk de betere ploeg maar beet telkens zijn tanden stuk op de uitstekende Weerselose keeper. Een handvol kansen wist hij onschadelijk te maken. Hier stelde UD weinig tegenover. Éen doelpoging slechts na een minuut of tien, net toen Luctor even aan het inkakken was. Maar anders dan het half dozijn verprutste kansen van Luctor, waren de bezoekers een stuk efficiënter: Onhandig balverlies in het centrum van de verdediging werd onmiddelijk afgestraft: 0-1.

Niemand maakte zich er nog echt druk om. Het zou nog wel goedkomen, toch? Vijf minuten later  had iedereen er weer alle vertrouwen in. De intikker van Sil bracht de stand weer in evenwicht. En nu er op en erover, dachten de toeschouwers. Viel dat even tegen. Nog geen twee minuten later stond het alweer 1-2 toen UD vanuit het niets een wanhopig lijkend afstandsschot zomaar het doel in zag glippen.

Dit kon wel eens een hele vervelende wedstrijd worden waarvan we er in de eerste seizoenshelft wel een paar meer gezien hebben (ACV Heracles en NEO). Goed spelen maar niet afmaken. In de rust moest Robbie zijn team weer in het gareel brengen, want het zou echt een schande zijn wanneer ze dit lieten lopen.

In de tweede helft voerde Luctor de druk op. En anders dan voor rust was het nu wel bijna meteen raak. Glenn passeerde op links zijn man en gaf een perfecte diagonale dieptepass op Chiel die mee was gelopen. Deze hoefde alleen nog maar zijn voet tegen het leer te zetten: 2-2.

De stand was weer in evenwicht en dat gold nu ook voor het veldspel van beide teams. UD was nog lang niet verslagen want het kwam een paar keer akelig dicht bij een doelpunt. Een redding met de voet van Sepp kon nog maar net voorkomen dat de bezoekers voor de derde keer op voorsprong kwamen. Toen Luctor van de schrik bekomen was kreeg het langzaam maar zeker weer meer grip op het spel. Teun die over de middenas was opgestoomd probeerde de keeper te verrassen met een hoge diagonale curveball. Zijn plannetje slaagde bijna. Als een hete aardappel liet de goalie de bal uit zijn handen vallen, net over de achterlijn. De corner die daarop volgde werd simpel door Wout bij de tweede paal ingekopt. 3-2 Luctor, eindelijk op voorsprong.

Luctor rook nu bloed en wilde doordrukken. De 4-2 hing in de lucht. Bijna was het raak toen Gijs één van zijn karakteristieke solo's langs de achterlijn afleverde, maar hij vond net geen medespeler om de bal binnen te schieten. De druk op het UD-doel werd steeds groter. Alle spelers behalve Sepp stonden zo'n beetje in en rond het strafschopgebied van UD. Dit was een beetje overmoedig van Luctor want het gevaar zit in een klein hoekje. En in een klein blond spelertje van UD, de beste man bij de bezoekers. Een afgeslagen bal van Luctor belandde in zijn voeten waarna hij het op een lopen zette. Hij bleek te vlug voor de te ver naar voren meegelopen Luctorverdedigers en was uiterst koelbloedig toen hij oog in oog kwam met Sepp. Zijn lage schot liet de Luctorgoalie kansloos.

De goal was het UD-ventje wel gegund want vanaf de kant waren zijn coaches weinig complimenteus geweest voor hun sterspeler. Zo erg zelfs dat Robbie - tijdens een onderbreking - hem een keer ging troosten toen hij stond te snikken op het veld na de zoveelste toewensing.

Alles mooi en aardig, het stond wel gewoon weer gelijk. De Luctorfans werden nu zo zoetjes aan een beetje ongeduldig. Hun geduld werd niet al te lang op de proef gesteld want Chiel betaalde Glenn terug met een assist. Glenn omspeelde hierop handig de keeper en maakte simpel  4-3. Dit gingen ze niet meer weggeven. De thuisploeg probeerde de marge nog wel te vergroten maar er was niemand die de trekker kon overhalen om UD al voor het eindsignaal definitief te vloeren.

Aan de andere kant was bij UD nu ook de pijp wel leeg. De warmte begon zijn tol te eisen bij de pupillen op het veld. Zo kabbelde de wedstrijd naar het einde want er werd niet meer gescoord. De 3 punten erbij betekende dat Luctor Quick'20 definitief van zich had afgeschud. Ook de 12 punten uit de laatste vijf wedstrijden waren reden voor opgewekte gezichten bij de spelers, staf en fans. Het was een enerverend voetbaljaar geweest met pieken en dalen. In de voorbereiding en het bekertoernooi liep het op rolletjes en op het Twin Gamestoernooi was het helemaal hosanna geweest. Maar in de competitie was het andere koek. Bloed zweet en tranen. Luctor et Emergo E1 deed zijn naam eer aan. Ze worstelden en kwamen boven.

Zowel op mentaal gebied als in het samenspel heeft E1 flinke stappen gemaakt wat ze volgend jaar nog van pas gaat komen. Immers, zoals eerder bekend werd, maken alle tweedejaars veldspelers in één keer (samen met coach Robbie) de overstap van E1 naar D1. Een enorme uitdaging voor Coach Robbie en zijn jongens, want de tegenstand zal niet mals zijn.

Wat echter enorm in hun voordeel spreekt is de enorme saamhorigheid van het team. Deze vriendenploeg gaat voor elkaar door het vuur. Het was een voorrecht om dit allemaal als verslaggever van dit team van dichtbij mee te mogen maken. Wat er ook gebeurt volgend seizoen, ze zullen er met zijn allen ongetwijfeld weer een onvergetelijk jaar van maken.

Staand vlnr: Chiel, Gijs, Sepp, Glenn, Sil. Zittend vlnr: Ryan, Teun, Noah, Wout.